donderdag 7 juni 2012

Preventieve excuses

De laatste 3 weken heeft mijn dochter mij al regelmatig schaamrood op de wangen bezorgd.  Ze heeft een nieuwe obsessie, namelijk centen!  Ze vraagt om het halfuur hoeveel centen we al verdiend hebben en begint met vaste regelmaat het aantal geldbriefjes in de lade te tellen.  Enige discretie of schaamte tegenover de aanwezige klanten is haar totaal vreemd.
En u denkt nu waarschijnlijk dat ik dat kind een zeer kapitalistisch getinte opvoeding geef, maar dat ligt  de oorzaak van de obsessie niet.
Omdat de winkel steeds meer parasiteert op ons privé-woongedeelte, mijn slaapkamer momenteel ook dienst doet als woonkamer, maar in feite meer lijkt op een meubeldepot en de rest van de kamers in vergelijkbare toestand verkeert, verhuizen wij.  En met "wij" bedoel ik, mijn dochter en ikzelf, niet de winkel.
Wij gaan naar de rand van Gent, naar een huis met tuin, iets waar we beiden enorm naar verlangen (alhoewel ik de effectieve verhuis mentaal nog een beetje ban).
Celeste heeft het tot nu toe moeten stellen met een klein stadstuintje, dus ze kwam heel enthousiast met een lijstje voor de nieuwe tuin: een trampoline, grOOOOte glijbaan, schommel, klimrek, speelhuisje, tent, zwembad, 3 konijnen, wat kippen, een hond en een kat.  Ik protesteerde al vlug dat die "en " eerder een "of" ging worden en dan kwam natuurlijk de "Waarom?".  "Omdat ik daarvoor niet genoeg centen heb", was mijn antwoord, en ik begin mij af te vragen of ik dat niet beter anders aangepakt had.  Die dochter van mij geeft namelijk niet snel op.  En nu er voor de eerste keer ook letterlijk "geld in het laadje" komt, houdt ze dus de inkomsten bij, zodat ze mijn argument misschien wel kan weerleggen.  Ze schat dat een trampoline nu al wel moet lukken, dus nu gaat ze voor de "grOOOOte" glijbaan.

Helaas voor haar kwam er vorige week een bankcontact, wat voor de nodige ongerustheid zorgde, want hoe krijgen wij nu "onze centjes".  Ik probeerde dit zo goed mogelijk uit te leggen, maar voor een 5-jarige blijft dat toch maar iets vreemd.  "Als wij bij de bank onze centjes vragen, gaan ze ons die dan geven?",  "Zeker?",  "En als ze nu niet willen, wat dan?".   De nieuwe vraag die ze er sindsdien te pas en onpas uitgooit is "Heeft die mevrouw betaald?", wat soms voor vreemde blikken zorgt.  En met "betaald" bedoelt ze "met echt geld".  Ik mocht hier  al regelmatig al wat meer tekst en uitleg verschaffen, dus nu doe ik het maar preventief.
En ondertussen probeer ik de dochter wat minder "money-minded" te maken , maar voorlopig wordt ik nog steeds gecounterd door de "Waarom" vraag.    Maar er wordt hard aan gewerkt!

13 opmerkingen:

  1. Preventieve excuses aanvaard :-) Zo'n schattige anekdote! Maar ik kan me voorstellen dat dit soms rare blikken aantrekt...
    Veel liefs, Zjizjipke!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha, geweldig verhaal vind ik en ook heel herkenbaar met zo'n 5jarige hier in huis ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lach mij een breuk!!!! Och, mensen die hier niet mee kunnen lachen zijn zuurpruimen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fantastisch toch! Heb echt genoten van je verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo herkenbaar!
    Mijn zoon wordt volgende maand 5 en zit ook in de serieuze waarom-fase :-p
    Hij kan er ook zo van die dingen uitflappen waarvan ik het schaamrood op mijn wangen krijg ;-) of van die vragen waar ik gewoon echt het antwoord niet op weet.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. haha, ik zal het onthouden als 'k langs kom

    BeantwoordenVerwijderen
  7. geweldig, mijn kinders denken dat wij arm zijn, omdat ik idd ook dikwijls zeg "dat kost te veel geld"

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Klinkt heel bekend in de oren!!!! Bij alles wat we kopen vraagt Valentine steevast : "Kost dat veel euro's,"

    Wij proberen haar dan duidelijk te maken dat dat haar zaken niet zijn, maar hier heeft ze geen oren naar hoor!

    BeantwoordenVerwijderen