donderdag 31 mei 2012

Mag het eens iets anders zijn? Special Kei Japan !

Ik heb al lang een voorliefde voor de stofjes van Kei, dus wilde ik die wel in de winkel.  Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, aangezien Kei geen agent heeft in Europa.  Dus werd er maar rechtstreeks contact opgenomen met Japan.  Het gesprek begon met "moshi moshi" en voor de rest heb ik er geen snars van begrepen.  Ik werd een paar keer doorgeschakeld, steeds met de hoop iemand aan de lijn te krijgen die Engels sprak, maar helaas.  Zelf een spoedcursus Japans volgen was misschien wel interessant, maar ik vreesde dat dit wel eventjes kon duren, dus dan deed ik maar beroep op iemand anders zijn talenkennis.  En voila, deze morgen kwamen ze aan , rechtstreeks uit Japan,  21 pareltjes.


























donderdag 24 mei 2012

Geen feest zonder cadeautjes

Ik zal mij vanavond in ieder geval niet vervelen (niet dat dat ooit gebeurd), want ik heb nog wel een projectje af te werken.





U vermoedt waarschijnlijk wel dat bovenstaande een vlaggenlijn in wording is. En waarvoor die dient?  Voor een feestje naturlijk.  Een groot feest eigenlijk, want op zaterdag 2 juni viert de Coupure feest.  De mensen van de organisatie hebben alvast hun best gedaan want er staat veel op het programma.  De circusplaneet komt om uw kroost te entertainen, zelf kunt ge u wagen aan een initiatie Argentijnse Tango, er is een markt met o.a artisanale en biologische producten, natuurlijk zijn er hapjes en drankjes bij de vleet, en 's avonds is er een spetterend concert met als afsluiter Das Pop!  Zij kunnen u het beter en meer in detail uitleggen dan ikzelf, dus nieuwsgierigen kijken beter eens op  http://www.coupurefeesten.be of op facebook.

En een feest dat vraagt cadeautjes natuurlijk, dus geef ik 2 kadobonnen weg van 50€.  Wat moet ge daarvoor doen? Voorlopig nog niet veel.  Hou gewoon dit in de gaten vandaag, en u ziet plots wel wat meer tekst en uitleg verschijnen.

woensdag 23 mei 2012

Mag het eens wat anders zijn? Deel 1

Omdat u waarschijnlijk niet zit te wachten op stofjes die u al vaker zag.  Omdat ik zelf ook wel eens zin had in iets nieuws.  Omdat smaken verschillen.   Omdat variatie zoveel leuker is.  Daarom, regelmatig 5 stofjes.  Zonder veel woorden.












dinsdag 22 mei 2012

Een 'zwaar' afscheid


Soms ben ik nogal een chaoot, maar de laatste tijd doe ik heel hard mijn best om gestructureerd te werk te gaan. Ik heb eigenlijk niet veel keus, want iedere stofje die hier binnenkomt wordt helaas vergezeld of voorafgegaan door mails, bestelbonnen, facturen en dan hebben we het nog niet over de administratie die het opstarten van een zaak met zich meebrengt.

Dus ook zaterdagavond werd er hier heel plichtsbewust een kasboek ingevuld, centjes geteld, een vast bedrag in kassa als wisselgeld en de rest werd aan het geld-etend machientje in de bank gegeven. Voilà, dacht ik, klaar voor maandag weer van start te gaan.
En wie komt hier maandag als eerste binnen! De man van de post, met een heel zwaar pak. Ooooh nieuwe stofjes en dan nog eens ooooh (nee)! Monaluna stofjes! En die komen niet alleen, nee, die komen altijd met een factuurtje (invoertaksen). Ik begon mij al af te vragen of het wel zo slim geweest was om bij dat geld-etend machientje langs te gaan. Ik wachtte efkes in spanning het verdict af van meneer Post: 435,75€. Ik haalde mijn kas volledig leeg, schudde mijn portefeuille uit en kwam aan 417€. Balen! Meneer Post tilde het loodzware ding weer op, met de vermelding dat dit morgen af te halen was in postkantoor centrum.

En dus, eerste punt op de agenda vandaag, naar de post. Ik twijfelde eventjes over de gepaste outfit. Jeans met All-Stars of minirok met stiletto's (vreemd genoeg stimuleert dat soms de behulpzaamheid van anderen, allé, ongeveer in 50% van de gevallen). Maar aangezien er als punt 2 op de agenda stond: boodschappen doen, koos ik toch voor de jeans. Ik vond stiletto's en minirok niet echt goed matchen met een winkelkar.

Na 5x keer het zelfde blokje rond te rijden, vond ik (een niet helemaal) reglementair parkeerplekje op wandelafstand van post-centrum. Post-centrum hier in Gent staat nu eenmaal niet bekend om zijn goede parkeerfaciliteiten.

En ge kent dat wel bij de post, ticketje nemen, beurt afwachten, om dan uiteindelijk geholpen te worden door een vriendelijke meneer aan loket 3. Meneer Loket 3 nam goedgezind mijn briefje aan, en ging achteraan mijn pakje halen. 5 minuten later kwam meneer Loket 3, rood aangelopen, met de betreffende doos aangestrompeld (Meneer loket 3 kon nu wel niet onmiddellijk een atletisch type genoemd worden) en kreeg het ding met zijn laatste krachten nog net op het loket gehesen. "Hoho, das een zwaar dooske, madamke". "Madamke" zette een poker-face op, en droeg het ding naar buiten alsof het niets was (het is mogelijk dat het een ietwat verkrampte poker-face was).

Uiteindelijk werd de doos door mij neergeploft waar ze 24 uur eerder al had gestaan. En bij het uitpakken schoot mij plots te binnen dat er zoiets bestaat als een 2de aanbieding. Een simpel telefoontje was dus voldoende geweest om meneer Post opnieuw te doen verschijnen.

Maar omdat een ezel zich geen twee keer aan dezelfde steen stoot kwam ik tot dit besluit:

Punt 1: Vergeet nooit de optie 2de aanbieding van de post

Punt 2: Ga nog gestructureerder te werk, meer concreet in dit geval: Bij verwittiging per mail van een zending die vertrokken is van buiten Europa kleef je op cruciale plaatsen in de woning (zoals koffiezetapparaat, deksel van de Häagen-Dazs pot, ...) een post-it met de vermelding: voorzie centen!

Punt3: Ga vroeger slapen!


En nu vraagt ge u waarschijnlijk af wat er in die doos zat.  Awel, o.a. dit:



zondag 20 mei 2012

Over slechte "commerçanten"


Enkel maanden terug viel mijn oog op de patroontjes van "C'est Dimanche" , die wilde ik wel in de winkel.  Maar helaas, het antwoord was "nee". Madame C'est Dimanche, verkocht die enkel via eigen webshop.  En wat deed ik dan!  Ik bestelde er eentje voor eigen gebruik, maakte daar dit mee en zet dat uiteindelijk op mijn blog.  Voor het stofje, knoopjes, fluo paspel en riemenband moest ik gelukkig niet naar de concurrentie.




dinsdag 15 mei 2012

Tutorial: de broek met 2 rechter pijpen

Benodigdheden:

  • 0.5m stof, maar heel belangrijk, de stof moet identiek zijn aan beide zijden, dus geen verkeerde en goede kant
  • 1 broek patroon naar keuze
  • naar wens paspelbandje
  • garen

Hoe gaat men te werk:

  • Begin met het overteken van het patroon, maar doe dit best na 23u.  Indien u een avondmens bent, of 's morgens lang hebt kunnen uitslapen, kijkt u best nog eventjes télévisie, of u doet uw afwas, de strijk kan ook.  In ieder geval, u houdt uzelf nog wat bezig tot de eerste tekenen van vermoeidheid verschijnen.
  • Knip nu de stof, al dan niet met naadwaarde, volgens het gekozen patroon
  • Maak de rechterpijp van de broek
  • Kijk op u klok - het is ondertussen al na middernacht- twijfel eventjes om al dan niet te gaan slapen, maar beslis nog voor pijp 2 te gaan, weliswaar na een korte pauze eventueel met een hapje en drankje
  • Neem nu de stof voor pijp 2 -en daar komt de moeilijkheid in deze tutorial, u hebt 50% kans op slagen - en vergeet pijp 1.  Dit is redelijk eenvoudig, aangezien u op dit uur al half in comateuze toestand bent ( ervaart u dit gevoel niet, dan kan een valeriaan thee misschien helpen).  Leg de stofdelen met de verkeerde kanten op elkaar, maar aangezien u voor een stof koos zonder goede of verkeerde kant, maakt dit in feite niets uit
  • Stik nu pijp 2

En nu komt het leuke gedeelte!  Draai 1 van beide broekspijpen binnenstebuiten, steekt beide broekspijpen in elkaar en stik het kruis dicht tot waar de rits moet komen.  Lukt dit, dan behoort u helaas tot de 50% die deze tutorial niet tot een goed einde zullen brengen.  Jammer!
Als u daarentegen de broekspijpen verschillende malen in en uit elkaar haalt , keert en nog eens keert, en er niets meer van begrijpt, tot u slaperig brein uiteindelijk beseft dat bij een broek met 2 rechterpijpen, beide pijpen ongehuwd door het leven zullen moeten gaan (tenzij ze toevallig een broek met 2 linkerpijpen tegen het lijf lopen), dan mag u uzelf feliciteren!  U hebt bent geslaagd in deze uitdaging!

Ga nu met voldaan gevoel slapen, het loonde immers de moeite u kostbare slaap op te offeren voor dit prachtig project.




maandag 14 mei 2012

Paspelgekte!

Ik vertelde in een vorig blogbericht al wel eens over mijn passie voor paspel en mijn teleurstelling in het aanbod. Tijd om daar verandering in te brengen.  Effen paspel lag hier al in de winkel in een 40-tal kleuren maar vandaag kwam dit nog.












zondag 13 mei 2012

Moederdag? Dochterdag!

De voorbije week werd er "volle gas" gegeven om de winkel op tijd in orde te krijgen, maar de dochter werd helaas serieus verwaarloosd.  Het kind werd gevoed met afhaalmaaltijden, zoet gehouden met tv en computer en zelfs ingeschakeld als hulpje.  Ze leek over geen van bovenstaande veel problemen te maken, integendeel zelfs, maar ze voelde wel aan dat er van mijn kant wat schuldgevoel was.  Dus kondigde ze midden vorige week al aan , dat vandaag dan toch een dag "voor haar" moest zijn.  En zoals ze had ingeschat, sputterde ik niet tegen.  En al bij al was ze nog niet te veeleisend, ze wilde schooltje spelen, en ik mocht de juf zijn (meestal is het omgekeerd).  En zo was er hier vandaag turnles, rekenen en schrijven,  middagpauze en koek-en drankjespauze, maar dan kwam er natuurlijk ook een knutseluurtje.  En aangezien er hier sinds enkele weken dagelijks dozen vol inspirerend materiaal afgeleverd worden, maar de tijd om daar effectief ook iets mee te maken helaas zogoed als nihil is, bracht dat knutseluurtje mij wel op ideeën.  Naaien met een vijfjarige vond ik nog net iets te riskant, ik kreeg al visioenen van doorstikte vingertjes, maar flocken moest wel lukken.  Celeste haalde wat tekenvormen uit haar knutselkast en dit werd het resultaat.



Een gele kat en een roze konijn.  En over roze gesproken.  Donderdagavond stond ik "on the point of breaking" toen ik gered werd door Pink Point .

Een tijdje terug werd er een schrijnwerker gecontacteerd om een kast en tafel op maat te maken en ondertussen ook de rekken die er al stonden pas te zetten en vast te maken aan de muur.  In een oud huis zoals hier, met vloeren die ver van vlak zijn en muren met een centimeters dikke leemlaag kom je niet ver met een klopboormachine en een standaard vijs (je krijgt niet meer dan een groot uitbrokkelend gat). 
Dus er moest professionele hulp komen.  Geen probleem, alles werd opgemeten, en de man in kwestie zei dat alles voor D-day in orde zou komen.  Voor D-day bleek inderdaad heel letterlijk genomen te worden, want maandag werd mij verteld dat het pas de dag ervoor zou lukken, maar ik moest me geen zorgen maken, het kwam in orde.  Tot de donderdagavond, 19u, er via mijn broer werd meegedeeld dat dit niet meer zou lukken.  Het zou een weekje later worden!  Ik kreeg in de 5 daarop volgende minuten zowel een woedeuitbarsting, paniekaanval als huilbui ( en over het algemeen ben ik een rustige mens).
Ik gaf mijzelf een mentale schop onder mijn kont, ademde een paar keer diep in en uit en probeerde helder te denken.  Zo openen kon niet want dan werd er vast en zeker iemand verpletterd onder een omvallend rek. 
Toeval wilde nu, dat er die middag een oude schoolvriend langs gekomen was.  Die had via facebook gezien dat ik met het één en ander bezig was, en die kwam eens piepen.  Een die schoolvriend bleek al 3 jaar meubel- en interieurinrichting te doen, zowel ontwerp als uitvoering.
Dus Glenn, alias meneer Pink Point, werd de donderdagavond opgebeld, weliswaar met een beetje een ongemakkelijk gevoel om dat die jongen de avond ervoor nog te durven vragen.  Maar Glenn verzette al zijn afspraken, en stond hier de vrijdagmorgen voor dag en dauw.  De rekken werden niet alleen perfect pas gezet, alles werd ook nog gestofzuigd en uitgewassen.   Maar da's waarschijlijk de "pink" kant van Glenn.  Maar, to the point nu, het maatwerk lukte natuurlijk niet meer op die tijd, maar daar werd voorlopig en mouw aangepast en volgende week komt dat er ook.

Ondertussen ben ik nog eventjes aan het nadenken hoe ik Glenn daar ooit voor kan bedanken, maar voor de eerste schrijnwerker in kwestie heb ik alvast een leuk geschenk in gedachten.

Met een stuk tassenband en een gesp die goed aanspant rond de nek moet zo'n hondenriem (ook wel wurghalsband genoemd)  in een kwartiertje in gemaakt zijn.  Het staat alvast op mijn to do lijstje. 

woensdag 2 mei 2012

Giveway

De eerste 25 volgers zijn er, zelfs 26 zie ik (Er is nog wel een lat extra voor dame 26).  Ik had jullie een patroonlat beloofd, dus die krijgen jullie.

Degene die niet in de winkel geraken op 12 mei (of later mag ook), die krijgen ze toegestuurd.  Het enige wat je daarvoor moet doen is je gegevens mailen naar liesbet@destoffenkamer.be .

Wie ze komt ophalen had ik nog 3m bias of paspelband beloofd (je mag mij dit ook laten weten via mail).  En aangezien ik zelf nogal een band gebruiker, verbruiker ben zal er heel wat zijn om uit te kiezen.  De effen paspelband werd alvast geleverd, maar er komt meer.  Ik moest er eventjes naar zoeken, maar vond ze uiteindelijk op een buitenlandse beurs.  Paspelband met streepjes, ruitjes, bolletjes,...  .  Biasband zal er natuurlijk ook zijn in al die kleuren en prints.  Dus begin alvast maar te kiezen.




En wie niet zo snel in Gent geraakt, niet getreurd, er komt ook een online shop.  Maar daar moeten jullie nog enkele weken extra geduld voor hebben.  Voorlopig staat er al een wachtpagina online - www.destoffenkamer.be - maar er wordt ondertussen heel hard gewerkt aan de rest van de webshop.  En als jullie op de hoogte willen blijven van de laatste nieuwtjes, dan is er nog



dinsdag 1 mei 2012

Proefondervindelijk onderzoek

Wij hebben hier ten huize De Stoffenkamer ondertussen ook al wat patroontjes in de rekken liggen.  Zo ook enkele van Figgy's Patterns. 

En dus besloot ik één van die patroontjes eens aan een test te onderwerpen.

Ik ben alvast tevreden, hopelijk jullie ook.